گاهی در فراوی این لحظات از خودم میپرسم
با خود چ کردی????!
ک همچون باران میباری....
همچون باد گریزانی.....
و همچون تاریکی در هراسی....
حتی چشمانت را
در کلبه ی وجودش نیافتی
تو خود ، او بودیو او تو نبود.......
چ بد کردیم ب خود....هر چیز زمانی دارد.....
نفس هم ک باشی دیر برسی.....من رفته ام.......
این روزها، من
خدای سکوت شده ام
خفقان گرفته ام ک تا
آرامش اهالی دنیا
خط خطی نشود.....
اینجا زمین است
اینجا رسم آدمهایش عجیب است
اینجا گم ک میشوی
ب جای اینکه دنبالت بگردند
فراموشت میکنند.....
خدایا.....
کودکان گل فروش را میبینی....?
مردان خانه ب دوش .....
دخترکان تن فروش....
مادران سیاه پوش......
محرابهای فرش پوش....
پسران کلیه فروش....
زبان های عشق فروش.....
همه را میبینی??!
میخواهم یک تکه ازآسمان را بخرم.....دیگر زمینت بوی زندگی نمیدهد....
احساس میکنم بد بازی را باختم.....حواست هست?
من یارت بودم ن حریفت......
بگو چ مخدری بود در بودنت....ک اینهمه نبودنت را درد میکشم ....!
دیوانه ام میکند....!
فکر اینکه .....زنده زنده....نیمی از من را....از من جداکنند....!
لطفا ....تا زنده ام بمان.....
کاش دفترچه خاطراتم چراغ جادو بود تا هروقت از سر دلتنگی ب رویش دست میکشیدیم تو از درونش با آرزوی من بیرون میامدی....
چی داشت خوب پیش میرفت ک.......یهو ب خودمون اومدیم دیدیم بزرگ شدیم.....
چی داشت خوب پیش میرفت ک.......یهو ب خودمون اومدیم دیدیم بزرگ شدیم.....
رسم جالبیست.......کسی رو ک تو دوس داری دوست نداره.....کسی ک دوست داره رو تو دوس نداری......اگرم جفتتون همدیگه رو دوس داشته باشید ب رسم آیین و تقدیر بهم نمیرسید......
گریه کن .......
گریه کن تا اشک چشمات....... بریزه رو تن بارون........
مثل بارون ک تو دریا گم میشه.....راحت و اسون......
منمو عشق و نگاهت ....ساده از همه چی گذشتم.....
